KEWL

  ชอบ “Disneyland” เหตุผลที่ชอบเริ่มต้นมาจากตอนเป็นเด็กที่ชอบดูการ์ตูนเจ้าหญิงอยากใส่ชุดเหมือนซินเดอเรลล่า อยากเข้าไปอยู่ในปราสาทหลังใหญ่ พอเริ่มโตขึ้นมาในระดับหนึ่งจึงทำให้รู้ว่าจริงๆมันเป็นเพียงแค่การ์ตูนแต่เราสามารถตามรอยได้จากการไปเที่ยวตาม Disneyland เมื่อโตขึ้นความชอบไม่ได้หยุดอยู่ที่เจ้าหญิง ยังชอบ Super Hero จากภาพยนตร์เรื่อง IRON MAN พอถึงเวลาที่เหมาะสมการเลือกสถานที่ไปเที่ยวจึงง่ายมากที่จะเลือก เกาะฮ่องกง ที่ทั้งใกล้และถูกเป็นประเทศแรกที่ควรค่าในการเริ่มเก็บแต้มการเที่ยว Disneyland ครบทั้งเจ้าหญิง และ IRON MAN เป็นความประทับใจมากเมื่อไปถึงและได้สัมผัสกับสิ่งที่เราฝัน5ถึงมานานมันดูเป็นเรื่องง่ายของใครหลายๆคนในการเดินทางไปต่างประเทศและช็อป แต่เมื่อสำหรับเรา 1ปี ที่สามารถเลือกไปได้แค่ที่เดียวนี่จึงเป็นโอกาสที่ดีที่เราจะได้มาเห็นปราสาทเจ้าหญิงกับตาตัวเองมันเป็นสิ่งมีค่าทางใจเป็นอย่างมากในปีนี้มีโอกาสที่จะได้ไปและแน่นอนว่าต้องเลือกในสิ่งที่ตัวเองชอบคงหนีไม่พ้น เซี่ยงไฮ้ ที่มี Disneyland ใหญ่ที่สุดในเอเชียและยังคล้ายกับที่ Disneyland Resort L.A California, USA

ชอบ  “ฟังเพลง” เพราะมันทำให้มีอารมณ์คล้อยตามสิ่งต่างๆที่บอกเล่าผ่านเนื้อเพลงและทำนองค่ะ สามารถรับรู้ด้วยอารมณ์ ความรู้สึกของเพลงๆนั้นได้ หรือสนุกไปกับมันในการได้ร้องตามเพลงที่เราฟัง ทำให้ผ่อนคลายเวลาเราเครียดจากเรื่องต่างๆที่เราได้เจอในแต่ละวัน หรืออาจทำให้เรานั้นอารมณ์ดีเพิ่มมากขึ้นกว่าเดิมที่สุขอยู่แล้วจากตอนนั้น มันช่วยให้เรามีสมาธิมากขึ้นเพราะเราสามารถทำสองอย่างไปพร้อมกันได้แถมยังช่วยให้เพลิดเพลินไปกับมันได้ มันช่วยให้คนฟังได้มีความสุขไปกับมัน อย่างน้อยเวลาเราอยู่คนเดียวมันช่วยคลายเหงาได้ เสียงเพลงช่วยให้เรารู้สึกสบายใจ รู้สึกสนุกกับเพลงที่สื่ออกมา ทำให้การฟังเพลงเป็นสิ่งที่เราชอบมากที่สุด

  ชอบ “การอยู่บ้าน” I AM A HOMEBODY เหตุผลก็ไม่มีอะไรมากค่ะเพราะเป็นคนชอบนอน ติดที่นอนที่บ้านมากและติดแม่มากเหมือนกันไปเที่ยวได้แต่ต้องไม่นานเกินอาทิตย์คล้ายๆคนเป็น Homesick จะคิดถึงบ้านมาก คิดถึงคนที่บ้าน แม้โรงแรมที่ไปพักจะดีกว่าเตียงนอนที่บ้านแต่อย่างไรแล้วที่นอนที่บ้านคือ The Best และที่สำคัญที่บ้านมีแม่แม้ไม่มีเงินแต่เรายังมีแม่ให้เรียกอยู่ตลอดมีของกินทุกที่ในตู้เย็น ห้องครัว หรือแม้แต่ในห้องนอนแม่ ถึงแม้พ่อจะว่าบ้างว่าทำเลอะแต่เรามีแม่เป็นเกราะซึ่งไม่กลัวอยู่แล้ว เป็นคนขี้เหงาถึงไม่ได้ไปไหนกับเพื่อนแต่ช่วงที่อยู่บ้านก็ยังโอเคกว่าการออกไปห้างหรือไปไหนคนเดียว มีน้องให้ทะเลาะด้วย มีแมวให้ฟัด เพราะฉะนั้น การอยู่บ้านจึงเป็น The Best กว่าหลายๆสิ่ง

ชอบ “ช็อปปิ้ง” เพราะ การช็อปปิ้งมันก็เป็นความสุขอีกแบบ ที่ทำให้เรามีความสุขในการเลือกซื้อของที่เราชอบ อยากได้ หรือถูกใจ ยิ่งถ้าได้เห็นของที่มันเซลล์แล้วยิ่งแบบต้องรีบวิ่งเข้าร้านทันที เป็นคนที่ชอบของสวยๆงามๆ ชอบของตกแต่งต่างๆ ชอบซื้อเสื้อฮู้ด เสื้อสเวตเตอร์ และเสื้อแขนยาว ชอบจนเหมือนซื้อสะสม ชอบแต่งตัวออกแนวแมนๆ และยังชอบซื้อรองเท้าผ้าใบสนีกเกอร์ชอบซื้อมากๆมีเยอะมาก แต่ไม่ชอบใส่ บางคู่ใส่ครั้งเดียว บางคู่ซื้อมาไม่เคยใส่ ชอบไปใส่แตะมากกว่า แต่ก็ทำให้เราได้แฮปปี้ไปกับมัน การช็อปปิ้งทำให้ได้เดินดูนู้นดูนี่ ถึงบางครั้งจะซื้อบ้างไม่ซื้อบ้าง แต่ก็มีความสุขค่ะะ เวลาเดินดูของทำให้เพลินมากจนลืมเวลา การได้ช็อปปิ้งมันก็เป็นความสุขเล็กๆ เมื่อได้ซื้อของก็เป็นของขวัญให้ตัวเอง  เวลาเครียดๆแล้วได้มาเดินช็อปปิ้งมันทำให้เราสบายใจกว่าเดิม ทำให้สนุกที่ได้เดินดูของต่างๆคอลเลคชั่นใหม่ๆค่ะ

ชอบแต่งรูป   มันเริ่มมาจากที่เราใช้ไอโฟน ชอบถ่ายภาพ และถูกถ่าย  มีความมั่นใจขึ้น   ก็ได้รู้จักแอปพลิเคชั่นตกแต่งภาพบนสมาร์ทโฟนต่างๆ  ความอยากรู้อยากลองของเราก็พยายามโหลดแอปเหล่านั้นมามากมาย  มาลองและหัดแต่งภาพเพื่อทำให้รูปที่เราถ่ายและตัวเราให้ดูดีขึ้นมา  แต่ช่วงนั้นมันยังไม่มีแอปที่เจ๋งๆมากมายขนาดนั้น   จนผ่านมา  2  ปี เราลองเล่นและเรียนรู้แอปเหล่านั้น บางครั้งก็เล่นแอปที่ผู้คนฮิตแต่งกัน จนมันหมดความฮิตไป  เราพยายามหาความแปลกใหม่จากการแต่งรูปจนไปเจอในอินสตราแกรมค่อยๆเรียนรู้และแต่งมันมา  ผู้คนก็เริ่มสนใจในการแต่งรูปของเราในช่วงนั้น เราเริ่มมั่นใจว่าเราแต่งรูปเก่งในสมาร์ทโฟนและมีความคล่องแคล่วกับมัน จนเปิดอินสตาแกรมสอนแต่งรูป แนะนำแอป  มีคนนำรูปคนอื่นมาถามบ้าง  เราใช้ประสบการณ์ประสบการณ์จากความเคยชินและเรียนรู้มาไปบอกพวกเขา  แต่หลักจากนั้นสักพักเราหยุดมันลงเพราะถูกรบกวนการนอน  แต่เรายังคงชอบการแต่งรูปและยังคงเรียนรู้สิ่งใหม่  เปลี่ยนสไตล์การแต่งรูปมาเป็นคุมโทนตามกระแสนิยมที่กำลังฮิตกัน  เราพยายามคุมโทนให้ได้ทั้งหมด แต่พอเวลาผ่านไปนานๆ เราก็ได้รู้ว่าพยายามมันเกินไป  มันไม่ใช่สิ่งที่เราชอบขนาดนั้น ต้องมาเสียเวลาปรับแต่งรูปนานๆกว่าได้มันออกมา มันเหนื่อย   หลังจากนั้นมาเราก็แต่งรูปตามอารมณ์ตัวเองมากขึ้น ดูสีของภาพมากขึ้น  อาจมีคุมโทนบ้างบางที  แต่ก็ได้แต่งรูปตามที่เราชอบ  เราว่าการแต่งรูปก็เหมือนการแก้ไขสิ่งที่เราไม่ชอบในภาพๆนั้นให้มันดูดีขึ้น  น่ามองมากขึ้น สีสวยกว่าเดิม  ถึงรูปจะสวยกว่าตัวจริงก็ตาม   เราชอบที่จะอยู่กับมันและชอบเรียนรู้ จนอยากสร้างแอปพลิเคชั่นแต่งภาพของตัวเอง

ไม่ได้ต้องเป็นถึงระดับเชฟนะคับ แค่ชอบทำอาหารเฉยๆ ทำไมถึงชอบใช่ไหมคับ เพราะ อย่างที่เคยบอกเกี่ยวกับตอนเด็กไว้ ว่า จะไม่ค่อยได้ไปไหนเที่ยว วันๆ อยู่แต่บ้านคับ ก็จะเห็นคนที่บ้านทำกับข้าว ก็จะมียายที่ทำกับข้าว เพราะทุกคนจะออกไปทำงานกันหมด กับมาจะเห็นยายชอบทำนู้น ทำนี้ไว้ เราก็จะชอบแอบเข้าไปกินก่อนใคร เพราะยายทำกับข้าวอร่อย ทำให้เราอยากที่จะทำ แรกๆจะแอบดูยายทำ ยังไม่กล้าให้ยายสอนทำ พอกลับบ้านก็จะลองทำกินดู ทำตามยายทุกขั้นตอน แต่ผลออกมา ทำไม่เหมือนยายเลย 555 จนวันหนึ่งยายมาเห็นพอดี เลยเข้ามาสอนทำคับ หลังจากนั้นก็ทำกับข้าวกับยาย ยายค่อยช่วยทำนู้น ทำนี้ จนยายให้ลองทำกับข้าวให้ดู สรุปทำได้คับ ทำเป็นหลายเมนูอาหาร แต่มียายคอยบอกนะคับ555 หลังจากนั้นก็จะชอบทำอาหารให้คนในครอบครัวกินบ้าง ทำให้ยายไม่เบื่อที่จะอยู่บ้านด้วยนะคับ มีหลานมาคุยเล่นด้วยตลอด การอยู่กับคนแก่ๆ ใครบอกว่าน่าเบื่อ ถ้าเราลองเอาใจ เข้ามาใส่ใจเรา ก็มีความสุขแล้วนะ จะบอกว่ามันเหมือนเป็นกิจกรรมภายในครอบครัวอย่างหนึ่งเลยนะคับ ทำให้เราได้คุยกันมากขึ้น ทำเรามีกิจกรรมทำกันในบ้าน เพราะวันหยุดยายจะชอบทำขนมกิน เราก็จะไปช่วยยายทำด้วย ก็จะมีน้องมาทำด้วย คนอื่นๆอาจจะมองว่าดูเหมือนไม่มีอะไร แต่มันคือความสุขอย่างหนึ่งของคนในบ้านเลยคับ  คุยไป ทำไป หัวเราะกันไปสนุกดี ในครอบครัวที่ธรรมดา แต่ความสุขมากมายนะคับ เลยทำให้ผมชอบทำอาหาร จนมาอยู่หอที่มหาลัยก็จะชอบทำอาหารกินเอง แล้วนึกถึงยายกับคนที่บ้าน ทำให้มีความสุขทุกครั้งที่ทำอาหารครับ ^^

ชอบไปเที่ยวในสถานที่ต่างๆ ที่เราไม่เคยไป ทำไมถึงชอบเหรอ…คับ เพราะ ตอนเด็กน้อยที่บ้านผมมีสถานะที่ธรรมดา เลยไม่เคยไปเที่ยวไหน เช้าตื่นมาก็ไปโรงเรียน เลิกเรียนก็กลับบ้าน ได้ไปไกลบ้านมากสุด คือตลาดนัดแถวบ้าน ก็ทำให้ผมตื่นเต้นได้แล้วคับ ตอนเด็กๆจะขอไปตลาดด้วยทุกครั้ง แต่พอขึ้นมัธยมก็ทำให้ชินไปเลยคับ วันหยุดเสาร์ – อาทิตย์ หรือ หยุดเทศกาลต่างๆ คนอื่นจะได้ไปเที่ยวต่างจังหวัดกันสนุกสนาน ชอบมาเล่าให้เราฟังทำให้เราอยากที่จะไปบ้าง ช่วงเด็กอาจจะมีงี่เง่าบ้าง ที่ไม่ได้ไปไหนเหมือนคนอื่น แต่พอโตมาความงี่เง่านั้นก็หาไป เพราะได้มาเห็นคนที่บ้านทำงานกันตลอดไม่เคยได้เที่ยวไหน แล้วหาเงินมาให้เราไปเรียนในแต่ละครั้ง ทำให้ผมเข้าใจ หลังจากนั้น ผมอยู่ม.5 ก็เลยทำช่วงปิดเทอมมาตลอด เพื่อแบ่งเบาภาระที่บ้าน ช่วงนั้นก็ยังไม่ได้เที่ยวไหนครับ เงินได้ไม่มาก พอใช้ในแต่ละวันคับ แต่สิ่งที่เราได้รู้คือกว่าจะได้เงินแต่ละบาท คนที่บ้านต้องเหนื่อยขนาดไหน ทำให้ผมไม่เคยเรียกร้องอะไรอีกเลย จนจบม.6 เป็นช่วงที่ผมเตรียมตัวเข้ามหาลัย ไปติวตามสถานที่ต่างๆ ที่มีโครงการ และทำให้ผมได้ไปเที่ยวกรุงเทพเป็นครั้งแรก ขนาดผมอยู่แค่เพียงสมุทรปราการยังไม่เคยไปกรุงเทพเลย การไปติวครั้งนี้ต้องไปนอนบ้านเพื่อนที่กรุงเทพ เพื่อนได้พาผมเที่ยวกรุงเทพ เป็นอะไรที่ตื่นเต้นมาก เพื่อนพาผมไปเดินเล่นบนสะพานพระราม 8 ตื่นเต้นไปอีก สะพานใหญ่มาก ใหญ่กว่าแถวบ้านอีก ทำตัวเป็นเด็กบ้านนอกเข้ากรุงเลยคับ หลังกลับจากติวทุกครั้งจะให้เพื่อนๆ พาเดินไปเล่นที่สะพานพระราม 8 ดูบ้านนอกเนอะ แต่สำหรับผมมันแปลกใหม่สำหรับผมมาก ไปติวก็ได้เห็นคนในกรุงเทพ ชีวิตของคนกรุงก็น่าสนใจดีนะคับ หลังจากกลับจากติว ทำให้ผมได้มาเรียนต่อที่กรุงเทพ ก็มหาลัยสวนสุนันทาเลยครับ และผมได้มีโอกาสได้ทำงานที่หนึ่ง ที่ผมไม่ต้องขอเงินคนที่บ้าน ส่งตัวเองเรียนได้  ส่งให้ที่บ้านได้ และอีกอย่างหนึ่งทำให้ผมได้ไปเที่ยวต่างประเทศ การไปเที่ยวต่างประเทศเป็นอะไรที่ประทับใจทุกครั้ง รู้มีความสุขมาก ก.ไก่ 1 ล้านตัว เพราะไปได้เห็นวิถีชีวิตของคนประเทศอื่นๆ ได้ไปสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆ ไม่รู้เลย ทำไมถึงทำให้ผมมีความสุขทุกครั้ง ที่ได้ไปเห็นสถานที่ต่างๆ อาจเป็นเพราะตอนเด็กไม่เคยได้ไปเที่ยว พอได้มาเที่ยวด้วยเงินขอตัวเอง ยิ่งภูมิใจมาก ว่าสุดท้ายแล้วเราก็ได้เที่ยวแบบคนอื่น เลยทำให้ผมชอบออกไปเที่ยวสถานที่ต่างๆ แต่ขอบคุณตอนเด็กมากๆ  ที่ไม่เคยได้ไปไหน ทำให้มีแรงบันดาลใจ ที่จะทำอะไรขึ้นมา ถ้าตอนเด็กได้ไปไหนเหมือนเด็กคนอื่น เราจะเฉยๆ ทุกวันนี้ยังความสุขที่ครั้งที่ได้ออกไปเที่ยวคับ ^^

 ชอบแฟชั่นการแต่งตัว  เริ่มมาจากชอบแต่งตัวตั้งแต่สมัยประถมเลย ชอบไปอยู่กับโซน เวลาไปห้างนานๆ      พอขึ้นมัธยมก็เริ่มมีอิสระในการแต่งตัวมากขึ้นเริ่มรู้จักมิกซ์แอนแมทซ์มากขึ้น  ช่วงนั้นเป็นช่วงพี่พังมากๆเพราะแมทซ์เสื้อผ้าไปตามอารมณ์และสิ่งที่ชอบใส่บ่อยๆ    พอม.4  ได้ติดตามดาราและเน็ตไอดอลต่างๆ ก็เริ่มสนในการแต่งตัวมากขึ้นไปอีก แต่ตัวเองมีข้อจำกัดตรงที่ตั้งเด็กๆ 3-4 ขวบ  แขนละขาของเรามันลายเป็นจุดๆเพราะน้ำเหลืองไม่ดี  แม่จะบอกตลอดตั้งแต่เด็กว่าใส่กางเกงขายาวดีกว่ายุงจะได้ไม่กัด  มันเลยเป็นความเคยชินไปเลยในการใส่กางเกงขายาว   แต่พอเริ่มโตขึ้นมาเราคิดว่ามันไม่ใช่ข้อจำกัดขนาดนั้น เราสามารถแมทซ์อะไรที่เราไม่ได้ลองได้อีกเยอะเลย  ในช่วงนั้นเราชอบเข้าดูทั้งเน็ตไอดอลและร้านขายเสื้อผ้าบนโลกออนไลน์ ว่าเดือนนี้พวกเขาใส่อะไรกัน เข้าฮิตอะไรกัน    ตอนนั้นไม่ค่อยเข้าใจคำว่า แฟชั่น เท่าไหร่  แต่ก็เริ่มหาสไตล์การแต่งตัวของตัวเองได้ชัดมากขึ้น  และติดตามอ่านเทรนแฟชั่นมากขึ้น  ได้รู้จักคำว่าแฟชั่นมากขึ้น เทร นแฟชั่นต่างๆ สไตล์นี้เรียกว่างี้นะ สไตล์โน่นเรียกงั้นนะ  พอเราเสพติดการเล่นอินสตาแกรม  เราก็ได้เห็นแฟชั่นไอคอลต่างประเทศที่เขาแต่งตัวเจ๋งสไตล์ต่างๆ  รู้จักกับแบรนด์ต่างๆมากขึ้น มีแบรนด์ที่ดีไซน์แบบแปลกใหม่  ทำให้เราชอบในแฟชั่นการแต่งตัวของเขา และนำการแต่งตัวของเขามาเป็นตัวอย่างการแต่งตัว เราอาจจะแต่งไม่เหมือน แต่ดูโทนสีการแมทซ์ เสื้อผ้า ที่ไม่เหมือนใคร มาปรับใช้กับเสื้อผ้าที่เรามีอยู่  ให้เป็นตัวเราในแบบของเราเอง  และนอกจากตัวเราแล้วเพื่อนๆรอบข้างเราจะลุ้นเวลาชวนไปข้างนอกว่าเราจะแต่งตัวสไตล์ไหน มันสนุกตรงนี้   นอกจากดูพวกเขาเป็นตัวอย่างแล้วอินสตาแกรมยังเป็นแหล่งอัพเดท  เทรนแฟชั่นที่รวดเร็วมากๆ จริงๆยุคนี้เป็นยุคแห่งฟาสแฟชั่น เทรนแฟชั่นไปเร็ว  บางทีซื้อตามไม่ทันเลย  ต้องมีสติกับการใช้เงินซื้อเสื้อผ้ามากๆเลย

FASHION SAYS “ME TOO”

STYLE SAYS ” ME ONLY”